3 TYPY SYLWETKI W TRENINGU SIŁOWYM
Plany treningowe, które ustalają swoim podopiecznym trenerzy personalni nie bez przyczyny są bardzo zróżnicowane. Jednym z kryteriów, na podstawie których trening powinien być dostosowany do sportowca jest jego postura, z którą wiążą się także pewne cechy organizmu. Poniżej opisujemy 3 podstawowe typy sylwetki i pokrótce charakteryzujemy formę treningu, która jest najwłaściwsza dla każdego z nich.
O ektomorfikach zwykło się mawiać „ludzie drobnej kości”. I rzeczywiście, ich szkielet jest zbudowany dosyć delikatnie – kości mają niewielkie obwody, stawy są i smukłe, a klatka piersiowa i barki wąskie. W parze ze szczupłą budową ciała najczęściej idzie bardzo szybki metabolizm, przez co ludzie o sylwetce tego rodzaju rzadko mają problem z nadwagą. Ektomorfików często charakteryzuje też spora wytrzymałość i doskonale sprawdzają się np. w biegach na dystansach długich bądź średnich. Jeśli chodzi o trening siłowy, postępy ektomorfików mogą być stosunkowo wolne i słabo widoczne, gdyż ten typ sylwetki ma największe problemy ze zbudowaniem masy mięśniowej. Aby trening był dla nich jak najbardziej efektywny, muszą wykorzystywać w nim wysokie obciążenia, ale przy ograniczonej liczbie serii. Przyjmuje się, że ektomorficy powinni wykonywać do 8 serii ćwiczeń (po 6-8 powtórzeń), długość treningu nie powinna przekraczać godziny. Istotne dla ektomorfików jest także systematyczne dostarczanie organizmowi makroskładników (co najmniej 6 posiłków dziennie), odpoczynek i spożywanie dużej ilości wody.
Dokładne przeciwieństwo opisanych powyżej ektomorfików. Endomorficy są ludźmi o mocnych, rozłożystych szkieletach, sporej masie mięśniowej i często, niestety, sporą warstwą tkanki tłuszczowej. Wskutek wolnej przemiany materii, która jest charakterystyczna dla członków tej grupy, jej przedstawiciele łatwo łapią masę, jednak jej jakość często pozostawia wiele do życzenia. Jeśli jednak endomorfik zastosuje odpowiednią dietę i wdroży skuteczny plan treningowy, może szybko doczekać się efektów swoich starań, gdyż ich mięśnie na ogół świetnie reagują na wysiłek. Aby ten był możliwie najbardziej efektywny, liczba serii musi być relatywnie duża, a ilość powtórzeń w każdej powinna oscylować wokół 10-12. W przeciwieństwie do ektomorfika, endomorfik do treningu siłowego powinien dodać także aerobowy i inne aktywności fizyczne, które przyspieszą jego przemianę materii. Dobrą metodą treningową dla endomorfików mogą okazać się także superserie.
Ten stomatotyp ma największe predyspozycje do uprawiania sportów siłowych czy kulturystyki. Mezomorfików charakteryzuje mocna, muskularna budowa ciała przy jednocześnie stosunkowo niewielkim poziomie tkanki tłuszczowej. Szerokie barki, rozbudowana klatka piersiowa, wąskie biodra i tułów w kształcie litery „V” – po tym można niezawodnie poznać mezomorfika. Podstawą treningu mezomorfika powinny być relatywnie długie okresy odpoczynku i krótkie treningi oraz zrównoważona dieta. Osoba o muskularnym typie sylwetki powinna również skupić się nad odpowiednimi proporcjami ciała, nie zaniedbując żadnej z partii mięśni. Należy jednak pamiętać, że powyższa klasyfikacja polega jedynie na modelowym przedstawieniu podstawowych typów sylwetki. Wielu ludzi stanowi mieszankę dwóch wybranych stomatotypów i tym samym wymyka się powyższej klasyfikacji.
