Opowieść wigilijNA

„Opowieść wigilijna” Charlesa Dickensa to klasyczna, ponadczasowa lektura, której szczególną moc odczuwamy w okresie bożonarodzeniowym, ale której wymowę powinien bez wątpienia uosabiać każdy dzień roku.

Historia Ebenezera Scrooge’a to przykład typowej baśni drogi, w której główny bohater poprzez spotkania z kolejnymi postaciami oraz dzięki poznaniu samego siebie przechodzi głęboką przemianę. Magia tego zdarzenia ma miejsce w noc wigilii Bożego Narodzenia.

Ebenezer Scrooge, to bezwzględny, chytry przedsiębiorca, który w swej bezduszności nie liczy się z drugim człowiekiem. Jedynym priorytetem któremu jest wierny to pomnażanie majątku. W noc wigilijną nawiedza go duch zmarłego wspólnika Jakuba Marleya. Okazuje się, że nie może zaznać wiecznego spokoju, ponieważ  wiódł życie pełne obojętności i skąpstwa. Jego pojawienie się jest ostrzeżeniem przed poważnymi konsekwencjami jakie czekają Scrooge’a, jeśli ten nie zmieni swojego postępowania. I tak rozpoczyna się podróż Ebenezera, i to podróż najtrudniejsza, bo w głąb samego siebie.

Kolejne objawiające mu się duchy ukazują niepokojące wizje z jego przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, skłaniając go do rachunku sumienia. Spotyka się z biedą i nędzą, widzi i doświadcza, jak jest postrzegany przez innych, przeżywa nawet własny pogrzeb. Wizyty duchów skłaniają go do refleksji – tak Scrooge wykorzystuje otrzymaną szansę i wreszcie zawraca z drogi, którą obrał w młodości.

Przedstawienie żongluje rozmaitymi konwencjami i symbolami teatralnymi, zakłada grę w wielu planach, wykorzystanie lalek, masek i wszelkich tajemnic teatru ożywionej formy w iście burtonowskim stylu, z cechami groteski i makabreski.