Wszyscy jesteśmy dziwni

 Normalność nie istnieje! To po prostu nawijka, którą wam na co dzień sprzedają!
My opowiemy wam inną historię.
Wszyscy jesteśmy dziwni!
Dziesięć występów i tylko jeden bilet!
To co, zaczynamy zabawę?”

„Wszyscy jesteśmy dziwni”, Karolina Sulej

Drogie osoby, opowiemy wam o placu zabaw świata, Sodomie nad morzem; o raju dla biedaków! O Coney Island, wyspie-dzielnicy Nowego Jorku; o tętniącym życiem parku rozrywki i cyrkowej oazie dla „dziwaków”, odrzuconych przez normatywne społeczeństwo.

Twórcy i twórczynie spektaklu, przywołując historię Coney Island, zadają pytania o możliwość wyrażania własnej odmienności; o trud poszukiwania przestrzeni i akceptacji dla wszystkiego, co nie mieści się w normie. Opowieści performerów i performerek ze współczesnego Coney Island odsłaniają tematy boleśnie uderzające również w naszą rzeczywistość. Stopniowa utrata przestrzeni na wypowiedź i działanie; deweloperka pożerająca rdzenną tkankę miasta; realia późnego kapitalizmu, które nie sprzyjają indywidualności: odgradzanie się i zamiatanie z przestrzeni widoczności wszystkiego, co zbędne i nieprzynoszące korzyści; traktowanie coraz większych grup osób, miejsc i idei na równi z zepsutymi przedmiotami. To jest ciemna strona liberalnej demokracji. I o tym wam opowiemy!